Als je net als ik gek bent op de verschillende Aziatische keukens, of gewoon houdt van koken, breng dan eens een bezoekje aan het Dong Xuan Center in Berlijn Lichtenberg. Dit is niet een your average Aziatische supermarkt, maar een gigantisch complex van verschillende hallen op een oud industrieterrein. In deze hallen zitten allemaal kleine winkeltjes, met talloze producten uit Vietnam, India en Japan. Eigenlijk is het een enorme groothandel, waar met name de Vietnamese en Thaise community haar spullen in- en verkoopt. Gelukkig kun je er als nieuwsgierige toerist ook terecht en gaat er een wondere wereld voor je open.
Zo af en toe kom je een plek tegen in Berlijn, die je doet vergeten waar je ook alweer bent. In ieder geval vergeet je gegarandeerd dat je op een desolaat voormalig DDR industrieterrein staat, zodra je het Dong Xuan terrein betreedt. Hier staan zes gigantische hallen, tot de nok toe gevuld met Aziatische producten en diensten. Vernoemd naar een gigantische food market in Hanoi, Vietnam, is het Dong Xuan Center een bonte verzameling van Aziatische voedselwinkeltjes, kapsalons, nagelsalons, outlet-winkels met goedkope kleding en winkeltjes vol met plastic rommel die je vaak in 1€ shops tegenkomt. De kakafonie van Vietnamees geklets, gecombineerd met de overheersende geur van kruiden, durians en plastic verpakkingen, doen je de rest van Berlijn direct vergeten. Welkom in klein Azië!
De Vietnamese community ontstond in Berlijn door de innige banden van de DDR met mede-communistisch land, Vietnam. Vele Vietnamezen kwamen voor werk of uitwisselingsprojecten naar de DDR en zo kreeg Berlijn een groeiende Vietnamese bevolkingsgroep. Na de Wende viel de baanzekerheid in Oost-Berlijn weg en keerden veel Vietnamezen terug naar hun vaderland. De mensen die wél bleven, ontwikkelden zichzelf als zelfstandig ondernemer en begonnen een eigen handel, veelal in voedselwaren. Zo verging het ook Nguyen van Hien, die als kledinghandelaar aan de slag ging. Bij de groothandel in Polen, waar hij zijn spullen inkocht, ontmoette hij vele collega’s en zo ontstond het idee om de krachten te bundelen. Zo kreeg Berlijn haar eigen groothandel in Vietnamese en Aziatische producten en was Dong Xuan geboren.
Omdat ik zelf verzot ben op de Indonesische keuken, heb ik veel moeite om in de de reguliere Berlijnse supermarkten de juiste producten en ingrediënten te vinden om zelf indo-food te kunnen maken. Denk maar niet dat je bij de Rewe of Kaufland een goede sambal kunt krijgen, laat staan rawits (kleine rode pepers) of santen(een blok harde kokos). De kleine overvolle supermarktjes barsten er echter van en blij sla ik kroepoek (“geproduceerd in Nederland”), kruiden en vers citroengras in. Bij de slager ligt naast het gewone vlees ook veel orgaanvlees, waar de meeste westerlingen hun neus voor ophalen. Magen, darmen, levers, varkensoren en koeientongen. Saai als ik ben sla ik dat liever even over en concentreer me op de gigantische verscheidenheid aan gunpowder en Sencha thee, ketjap manis en andere lekkernijen.
Lopend door de centrale gang van Hal 2 kijk je naar binnen bij overvolle kapperszaken. In een ander winkeltje kun je nagels laten bijvullen voor een habbekrats of vietnamese films en tijdschriften kopen. Ik sta letterlijk met mn mond vol tanden als ik niet veel later midden in een groothandel voor nagelsalons sta, waar ik nauwelijks adem kan halen vanwege de sterke acetonlucht. De gigantische winkel staat tot de nok gevuld met van die typische nagelsalon-tafels, rekken met nagellak van onbestemde merken, nagelvijlen, rekken voor nagellakflesjes en nog veel meer. Alles staat klaar om direct meegenomen te worden. Verderop zie ik winkels met technisch spul, zoals goedkope opladers voor je telefoon, klokken, gadgets en zelfs nepwapens liggen er voor het grijpen. In twee uur tijd hebben we pas twee van de zes hallen bezocht, maar we zijn nu al overweldigd.
Het is overigens niet allemaal Vietnamees wat de klok slaat. In alle hallen zitten voorin de voedselmarktjes, maar verder achterin zitten kledingwinkels – niveautje zwarte markt in Beverwijk -, die worden gerund door Indiers en dan met name Sikhs. Vrolijke bollywoodmuziek schalt uit slechte speakertjes en ik maak een kletspraatje met een van de vriendelijke verkopers. Veel Duits wordt hier niet gesproken, hooguit wat Engels en handen en voetenwerk. Traditionele Indiase dingen verkopen ze hier niet, daar is geen vraag naar. Mooie pashmina’s dan weer wel en uiteraard tassen met een designerlook, die naar goedkoop plastic stinken. Ik hou m’n geld maar even in m’n zak en kijk uit naar een lekker bord warm eten.
Niet voor niets kwamen we naar het Dong Xuan Center rond lunchtijd. Er zitten heel veel restaurantjes, gebouwd aan de buitenkant van de hallen, waar je kunt genieten van de snelle en lekkere Vietnamese keuken. Binnen staat een televisie met de zender Vietnam 1 aan, dus we gaan lekker buiten onder de afkapping zitten. Kees bestelt een Pho Bo (een noodlegerecht met groenten, ei en rundvlees) en ik sommerrollen (ongefrituurde loempia’s van rijstpapier) met tofu en een tom kha gai soepje (kokos/kippensoep met champignons, citroenblad en tomaat). Ik vind het heerlijk, Kees is van mening dat hij wel eens een betere Pho heeft gegeten. Maar ach, wat maakt het uit. We kijken vanaf het terrasje onze ogen uit, hoe tientallen mensen tassen vol met voedsel meeslepen, de auto’s volladen tot ze niet meer dicht kunnen en zelfs busjes volstouwen. Het Dong Xuan Center is booming en dat merk je aan alles.
Is het allemaal zuiver op de graat? Ik kreeg her en der de indruk dat veel van dit soort winkeltjes bestaan om als façade voor minder legale praktijken te dienen. Met name de belwinkeltjes tussendoor, waar geen kip naar binnen loopt, zien er wat clandestien uit. Nog een aanwijzing voor mij is dat fotografie nergens op prijs wordt gesteld en een camera veel mensen op z’n zachtst gezegd nerveus maakt.
Wat ook de exacte bedoeling van het Dong Xuan Center in Berlijn mag zijn, volgens de eigenaar gaat het nog veel groter worden. De zes hallen en vele extra winkels blijven bestaan maar in de plannen ligt de nadruk nog meer op service en beleving. Denk aan theaters, meer restaurants en andere services die bij de cultuur passen. Goed nieuws, want hierdoor zal deze Aziatische markt zich alleen maar meer zal ontwikkelen.
Dong Xuan Center, Berlijn Lichtenberg
Adres: Herzbergstrasse 128-139, Lichtenberg.
OV: M8/M5 Herzbergstrasse/Industriegebiet.
Openingstijden: Dagelijks van 10:00 tot 20.00 uur. Op dinsdag gesloten.
Ziet er geweldig uit!
Vet zeg!!
Dat zijn plekken die je als toerist in Berlijn niet snel zult bezoeken.
Bedankt voor de mooie impressie :)
Misschien toch een bezoekje waard nu je er van weet? ;-) Dankjewel Godelieve!
Wat een heerlijke blog om te lezen! Het deed mij bij vlagen ook heel erg aan de zwarte markt denken :D.