Berlijn in Plaatjes #24

Je leest het goed, Berlijn in Plaatjes komt weer terug! En wel met een gloednieuwe editie van januari 2019. Na een pauze van bijna anderhalf jaar, heb ik besloten om mijn persoonlijke Berlijnse blogdagboek (of maandoverzicht, hoe je wil) weer op te pakken. Ik hoop zo nog weer wat meer tips met jullie te kunnen delen en bovendien wat vaker een nieuw artikel te kunnen publiceren. Bovendien krijg je een inkijkje in mijn Berlijnse leven, dat vast niet heel veel anders is dan dat van jullie ;-) We pakken de draad weer op met editie 24, met de januarimaand van het nieuwe jaar. Een relatief rustige maand, maar toch met het en der een paar leuke dingen (vooral veel lekker eten!) die het delen waard zijn. Hopelijk zijn jullie ook blij dat Berlijn in Plaatjes weer terug is en lezen jullie deze editie met veel plezier!

Natuurlijk beginnen we op 1 januari, net na 12 uur. Omdat ik met oud en nieuw niet graag uit ga, hebben we een relaxte avond thuis. Wel gaan we om 12 uur even naar buiten om met de buren te toasten en van die kindersterretjes aan te steken. Vuurwerk is voor mij om naar te kijken, maar sterretjes vind ik tof. Die dan weer wel. Gelukkig nieuwjaar in elk geval!

De buren denken heel anders over dat hele vuurwerkgedoe, net zoals half Berlijn. Ook in deze stad gaat een hoop kruit de lucht in, waarvan een hoop rechtstreeks uit Polen komt. Het viel me wel op dat het dit jaar wel rustiger leek dan andere jaren, volgens mij waren veel mensen niet thuis.

Een paar uur later is januari echt ‘aan’ en begint het te sneeuwen. Eindelijk! Ik vind januari meestal niet zo’n hele leuke maand, maar als het goed koud is en er een pak sneeuw ligt, is het een stuk beter te doen. Helaas blijken deze vlokjes wat te nat en blijft het niet liggen, maar het ziet er wel leuk uit.

Tijdens een van de vele wandelingen die ik de laatste tijd maak, spotte ik deze “Leer Force One”. Voor wie niet zo bekend is met de Duitse taal ‘Leeren’ = (vuilnisbakken) legen. Ik moest erg lachen. De BSR, het Berlijnse stadsreinigingsbedrijf probeert met humor mensen te bewegen om hun rommel op te ruimen. Trouwe lezers weten ook dat de kleine straatvegertjes namen hebben als ‘Das Brusteltier’ en ‘Nimmersatt’. Zo grappig!

We komen uit bij een van de favoriete lunch-adresjes in Mitte van Kees, die sinds een jaar rondom Alexanderplatz werkt. LA Poke maakt, het woord zegt het al, poke bowls. Schalen met sushi-rijst, tonijn of zalm en talloze lekkere extra ingrediënten zoals wakame-salade, nori, noten, komkommer en meer. Oorspronkelijk schijnt het gerecht van Hawaï te komen, maar de LA versie hier is een stuk minder traditioneel. Ik vergat helaas een foto van mijn ‘bowl’ te maken, want het was zo lekker dat ik meteen was aangevallen. Oeps! Wel een aanrader dus.

L.A. Poke
Alte Schönhauser Strasse 44, Mitte

Ook als je inmiddels 31 bent, is het nooit te laat om dingen te doen die je altijd al wilde doen. Ik kocht mijn allereerste paar Dr. Martens laarzen! Wel het meest degelijke paar dat in de winkel stond, maar ik moest mijn oude winterlaarzen vervangen en deze gevoerde laarzen bleken een heel aantrekkelijk prijskaartje te hebben. Inmiddels zijn ze ingelopen en ben ik er ontzettend blij mee! Dit is vast niet mijn laatste paar en dat komt goed uit; momenteel opent Dr. Martens nieuwe winkels door heel Berlijn!

Berlin Partyhauptstadt

Hoera! Ik mag na eventjes geduld hebben mijn nieuwe bril ophalen bij Ace & Tate. Een iets groter montuur, met grotere glazen. De bril zit veel prettiger dan m’n oude montuur en een kleine correctie in de brilsterkte doet m’n ogen ook enorm veel goed. Toch gek hoeveel last je kunt hebben als het net niet helemaal klopt.

Januari is voor mij een van de minst leuke maanden van het jaar. Donker, koud en ik ben gegarandeerd flink ziek. Ook dit jaar verloopt dat zo en breng ik veel tijd door op de bank. Gelukkig is Gilmour er om me gezelschap te houden. Zo’n levende kruik met drie miljoen haren is toch het beste wat er is.

Het duurt bijna een week voor ik weer op de been ben, maar als het dan lukt is het een goed moment om ergens een lunch te pakken. Ik kies bij Father Carpenter voor dit – ietwat vreemd uitziende – gerecht; een zwarte-bonen stoof met eieren en beetje pulled pork. Het ziet er echt niet uit, maar met toast erbij is het verrassend lekker! Father Carpenter was altijd al een van mijn favoriete koffiezaakjes, maar nu ze de zaak hebben uitgebreid serveren ze ook uitgebreide lunchgerechten. Het zit er tegenwoordig dan ook stampvol, maar dat geeft niet; de service is nog altijd vlot. Tip!

Father Carpenter Coffee
Münzstraße 21, Mitte (Hof I)

In december kreeg ik voor m’n verjaardag een toffe set met Olloclip-lensjes voor m’n iPhone. Die klik je over de camera vast en zo kun je ineens mobiel fotograferen met een Super Wide lens, een Fisheye en macrolens. Supertof! Vooral de wide angle lens maakt het fotograferen meteen heel anders, zoals je op deze foto hieronder wel kunt zien. Dit is overigens de Almstadtstrasse in Mitte, een van de weinige straatjes waar voornamelijk DDR-bouw staat en nog maar weinig is opgeknapt.

Nog een wide-angel foto, van de Rosa Luxemburg Platz en Kino Babylon.

Nog steeds niet helemaal 100% fit, wil ik toch even eruit en wat boodschapjes doen. Het nuttige met het aangename combineren zeg maar. Ik besluit de U5 in te stappen en eens de andere kant op te rijden, naar een winkelcentrum naast U-bahnhof Biesdorf Süd, waar ik van gehoord heb. Het Biesdorf-Center blijkt een briljant idee zijn op een doordeweekse dag; het is nagenoeg uitgestorven en het barst er van de praktische winkels, allemaal op één plek. Bovendien zit er – redelijk nieuw in Berlijn – een Action, een winkel waar ik sinds m’n verhuizing naar Berlijn niet meer ben geweest. Lachen!

Alle lampen van de voormalige boekhandel op de Karl Marx Allee doen het weer! Ik hou van neon verlichting <3 

Bij de Kaufland doe ik graag m’n boodschappen, mede omdat ze een uitgebreide groentenafdeling hebben. Kom ik daar deze innig verstengelde knolselderijtjes tegen! Ik kan het niet over m’n hart verkrijgen om ze mee te nemen en thuis in blokjes te snijden, dus laat ik het maar zo.

Dan weer tijd voor eten! We wilden eigenlijk naar ons favoriete Ramenrestaurant vlakbij ons huis, maar daar zit het helemaal vol. We besluiten iets verder te lopen en een ander restaurant te proberen. Want bij RamenXRamen zijn we nog niet geweest!Vanwege de populariteit van restaurants als Cocolo, schieten de Ramenbars uit de grond in Berlijn. Vind ik helemaal niet erg, want deze hartige soepen zijn voor mij hét perfecte wintergerecht om weer op te warmen. En het is nog gezond ook!

Minder gezond zijn de gyoza’s, die we als voorafje bestellen om te delen. Helaas zijn ze niet zo goed als we gewend zijn, ze smaken wat lafjes en doen aan gewone chinese dumplings denken.

Dan de soep! Die valt helaas ook een beetje tegen, zeker in vergelijking met andere ramenrestaurants in Berlijn. De bouillon is mij wat te slapjes, en heeft niet echt smaak. Pas als ik een bak sojasaus, chili en sesamzaadjes in mn soep heb gedaan, krijgt het wat smaak. En groenten? Nauwelijks aanwezig, op wat lente-ui, gewelde shitake en bamboestroken uit blik na. Dat is toch echt een dikke vette no-no! Ook valt het op dat de porties wel erg klein zijn. Fijn als je meerdere gerechtjes wil uitproberen, niet fijn als je echt alleen voor een schaal ramen komt. Het restaurantje zelf is wel leuk om te zitten en het personeel is vriendelijk. Maar een aanrader? Mwoah.

Ramen x Ramen
Gabriel Max Strasse 2, Friedrichshain

Zondag Demo-dag is al jaren een vaste waarde in Berlijn. Maar op de tweede zondag in het jaar vindt er wel een hele speciale demonstratie plaats, namelijk de Luxemburg Liebknecht demonstratie. Deze demonstratie wordt al sinds 1919 gehouden (met tussenpozen tijdens de Nazitijd) en herinnert aan de vermoorde revolutionairen Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht. Vrijwel alle uiterst linkse, communistische en anarchistische verenigingen uit Berlijn, Duitsland of verder komen naar Berlijn om te demonstreren en aandacht te vragen voor hun politieke agenda. Vanwege het communistische verleden van Oost-Berlijn, trekt het ook nog altijd veel locals. Een bijzondere gebeurtenis dus!

De stoet vertrekt vanaf Frankfurter Tor en wandelt richting de socialistische begraafplaats in Friedrichsfelde. Wil je meer lezen over deze demo of die begraafplaats? Lees dan het artikel wat ik schreef over de socialistische begraafsplaats.

Momenteeel wordt ook 100 jaar Duitse revolutie 1918/19 herdacht. Er zijn talloze tentoonstellingen en andere gave dingen rond het onderwerp te zien. Daarover schreef ik dit artikel; Revolution!

In januari koos ik er dit jaar voor om qua rondleidingen een winterstop te houden en alleen rondleidingen op aanvraag te doen. En eigenlijk had ik zo een betere januarimaand dan vorig jaar! Ik mocht een paar leuke groepen rondleiden, waaronder deze groep modestudenten uit Hilversum. Het was heel koud en het waarde keihard, maar desondanks hebben we een superleuke wandeling gemaakt en veel gezien. Zo tof! Dan ben ik toch maar blij dat ik dit mijn werk mag noemen hoor! Overigens is inmiddels de winterstop weer voorbij en beginnen de gewone rondleidingen weer. Alle data zijn al bekend!

Na mijn rondleidingen lunch ik vrijwel altijd even buiten de deur. Enerzijds om even een rustig moment bij te komen, anderzijds omdat ik na 3 a 4 uur wandelen echt wel zin heb in wat lekkers! Ik strijk neer bij Momotavern, onder de Fernsehturm. Een prima Vietnamees met lekkere schotels en soepen, ideaal voor een snelle lunch!

Momotavern
Panoramastrasse 1a, Mitte

Weekend! En dus tijd voor een instawalk met andere foto-gekken. Ik ben al tijden niet meer met een wandeling meegeweest, maar verheug me op het mooie weer en een leuke route langs hoogtepunten van revolutionair Berlijn. De wandeling is georganiseerd door Kulturprojekte Berlin, die achter vrijwel alle grote vieringen in Berlijn zitten. Kijk je mee naar een fotoimpressie?Een zijstraatje van Unter den Linden… Zou je niet zeggen he?

Charlotte van Kulturprojekte Berlin legt ons uit welke historische hoogtepunten we allemaal tegenkomen onderweg.

Hoe vaker ik door Mitte wandel, hoe leuker het is om van de gebaande paden te gaan en nieuwe perspectieven te ontdekken.

Een zijkanaal van de Spree

We worden getrakteerd op een fantastische zonsondergang aan het eind van onze wandeling. Zo gaaf!

Op Potsdamer Platz is het eindpunt van onze wandeling bereikt, bij de wagen van 100 Jahre Revolution. Wat een leuke middag!

Aan het eind van de wandeling stap ik op Alexanderplatz over op de Sbahn en dan gebeurt het… duizenden en duizenden kraaien vliegen langs de Fernsehturm en ik heb toevallig mijn camera nog om mijn nek hangen. Wat een geluk!

Ik had al eens vergelijkbare foto’s gezien op instagram en dacht altijd dat het gefotoshopt was… Zo zie je maar, je weet nooit wanneer je ineens een magisch plaatje voor je neus hebt!

Misschien kende je het wel, het Kennedy-museum in Berlijn. Het zat vroeger tegenover de Brandenburger Tor, daarna verhuisde het naar de Auguststrasse, om boven in de oude Joodse meisjesschool te vestigen. Ik was er al die jaren nooit geweest, maar toen ik van mijn vriendinnetje hoorde dat ze definitief gaan sluiten, besloten we meteen maar een datum te prikken voor een bezoekje.

Een prachtige collectie, die voornamelijk uit foto’s en video’s van John F. Kennedy bestaat. Natuurlijk is er een volledige ruimte ingericht over het twee uur durende bezoek van Kennedy aan Berlijn, waarbij hij de beroemde woorden “Ich bin ein Berliner” sprak. Jammer vond ik dat er aan zijn dood of de periode daarna geen aandacht was besteed. Inmiddels is het museum gesloten en wordt de collectie over talloze musea overal ter wereld verdeeld.

Met Leo, Suus en kleine man Meneer O een museum bezoeken is superleuk! Altijd fijn om op zondagmiddag een wandeling te maken en iets cultureels te ondernemen.

Ook wonen in Berlijn is bijna drie kwartier in de rij voor de Deutsche Post om een pakket te kunnen versturen. Een geliefd mopperwoord van Duitsers is “Nichtskönner!”, wat voor de Deutsche Post wellicht wel treffend is. Ongelooflijk hoe ze het, ongeacht welke dag of tijd het is, voor elkaar krijgen om enorme rijen te creeëren. In de grote en dichtbevolkte Friedrichshainer wijk waar ik woon, is dit nog het enige kantoor waar je pakketjes kunt wegbrengen, maar waar je met dank aan de luie bezorgers van de DHL ook steeds vaker je (zware) pakketten mag ophalen. In januari heb ik hier maar liefst drie keer in de rij mogen staan. mopper mopper

Enfin, genoeg gemopperd! Want in Berlijn wonen is ook heel erg leuk en fijn en mooi. En ondanks dat het gewone leven gewoon doorgaat, krijg ik heel af en toe toch nog een beetje kriebels in m’n buik van een mooie zonnige middag in januari, zoals deze.

Terwijl wij koude maar zonnige dagen hebben, met af en toe een fikse natte sneeuwbui, ligt er in Nederland een dik pak sneeuw en ijs op de sloten. Ik kwam deze grappige cartoon tegen en moest er enorm om lachen. Want zeg nou zelf, het is toch een beetje waar 😉

Januari betekent ook nog altijd vroeg donker en daarom rond 16 uur al de meest mooie roze luchten en zonsondergangen. Combineer dat met grote regenplassen et voila, je hebt een prachtig beeld. Voor de Hofbräu aan de Liebknecht-strasse maakte ik deze foto. Zie jij wat er anders is?

Met de kerstdagen deed ik mezelf deze kristallen bol cadeau. Niet om de toekomst in te kunnen bekijken, maar om de wereld letterlijk op een andere manier te bekijken! Ik moet nog even oefenen met het fotograferen met zo’n bol, maar ik vind het nu al een leuke uitdaging. Eens kijken hoe ik het ding de komende tijd nog kan inzetten voor meer creatieve fotografie!

Kees en ik waren afgelopen maand alweer acht jaar samen! Wow! Wat een mijlpaal zeg. We hebben ons eind december verloofd en gaan in 2020 trouwen (yay!) maar vieren ook nog onze gewone jubileumsdag. Dit jaar doen we dat bij een restaurant dat ik al eeuwen van mijn lijstje wilde tikken en dat is een Italiaans restaurant in Neukölln, Lavanderia Vecchia!

Bij Lavanderia hebben ze geen kaart maar een vast menu. Je eet dus wat de pot schaft en dat voor zo’n zes gangen. Al met al heb je zo een heerlijke maaltijd, met allemaal lekkere en fijne gerechten uit de Italiaanse keuken. We begonnen met de amuse, oesters met framboos, ui en azijnkaramel.

Daarna volgde een octopussalade met citroenaardappel, selderij en een kruidengelatine. Het zag er niet erg smakelijk uit, maar het was heerlijk! Direct er weer na volgde nog een bruscetta met gesmolten rookkaas en peer. Hmmm!

Ondertussen keek ik vol plezier om me heen. Lavanderia Vecchia is Italiaans voor ‘de oude wasserette’ en dat zegt dan ook meteen in wat voor gebouw het restaurant zit! Het hangt vol met wasgoed, theedoeken en schorten. Tegelijkertijd is de huisstijl en zelfs de sfeerverlichting in het restaurant paars/lavendelkleurig, wat meteen een typisch sfeertje geeft. Super origineel!

Nog een voorgerecht: kikkererwtencreme met kabeljauw en ‘nduja, een ingemaakte spicy salami-smeerworst. Erg bijzonder, ik wilde m’n bord wel aflikken! Het leuke is dat aan de hand van je gezelschap één bord wordt opgemaakt, dus vrijwel alles wat je eet, wordt gedeeld.

Het laatste onderdeel van de antipasti; een rode bieten soep! Normaal niet zo mijn kopje thee omdat ik geen fan ben rode bieten, maar met dragon en mierikswortel was het een verrassende combinatie!

Primi’s! Na de overheerlijke fettucine met geconfijnte tomaat, basilicumpesto en burrata, staat er een schaal risotto voor onze neus, met garnalen, venkel en gember. Dit vond ik helaas het minste gerecht, maar ik hou dan ook niet van risotto-gerechten. Helaas kon dit keer ook de smaakcombinatie het niet redden.

Gelukkig volgde daarna dé klapper van de avond (secondi), want het hoofdgerecht was werkelijk overheerlijk. Zeeduivel met artisjokken, zeekraal en aardappeltjes. Hmmmm!

Gelukkig volgde daarna alleen nog een heel bescheiden en eenvoudig toetje, want ik zat inmiddels toch echt wel vol. Maar wat hadden we lekker gegeten! De panna cotta met gefermenteerde blauwe blessen was een waardige afsluiter van een heerlijke avond. We kwamen om half 8 binnen rollen en inmiddels was het al half 11! Een hele avond fijn zitten tafelen, praten en wijn drinken, helemaal in mijn straatje!

Zoals het goede Italianen betaamt, was er na het toetje natuurlijk nog een digestief.  Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Voor een ijs- en ijskoude limonchello had ik nog precies een gaatje over.
Ik ben zo blij dat we eindelijk eens bij Lavanderia zijn geweest! Het is zo’n fijn restaurant, met lief en ontspannen personeel en uitstekend eten. Verwacht geen fine dining of sterrenniveau, maar wel een prettige Italiaanse sfeer om in alle rust te genieten van je gerecht.

Lavanderia Vecchia
Flughafenstrasse 46, Neukölln

En dan begint plotseling ineens de échte kou. Hup, flinke winterjas uit de kast, thermo-ondergoed, muts op en de hele rambam. Blijkt die “oh zo vreselijke kou en pas op kijk uit we krijgen misschien wel -20” maar drie dagen te duren. zucht Wat is dat nou voor winter! Ik durf bijna te beweren dat jullie in Nederland met alle sneeuw gewoon meer winter hebben gehad dan wij in Berlijn. Tsssk!

Een paar dagen later is het weer opgeknapt en begeef ik me naar Moabit voor een bezoekje aan de Go Asia, de grootste en meest veelzijdige toko van Berlijn. Ik loop bij Bellevue over de brug die na jaren restaureren eindelijk weer toegankelijk is!

Het weekend brengen we door bij vrienden in Bad Saarow, waar ik bijna de hele dag in de keuken sta om een Indische rijsttafel op tafel te zetten. Tussendoor is er gelukkig nog tijd voor een wandeling door de prachtige bossen en langs de vele meren. Wat is de omgeving van Berlijn toch mooi, zelfs in de winter!

Een dikke laag ijs op de meren laat nog maar eens zien dat het flink koud is geweest. Schaatsen is er echter helaas niet bij.

Dit is maar een klein deeltje van alle gerechten, maar oh wat hebben we heerlijk gegeten! Gebakken banaan, gado gado, spinazie uit de wok, sambal goreng telor, rendang daging sapi, opor ajam, en nog veel meer stond er op tafel. Zalig!

Met deze laatste práchtige foto sluit ik deze eerste editie Berlijn in Plaatjes in lange tijd af! Langzaam maar zeker kunnen we op steeds meer plaatsen in Berlijn pinnen en hoeven we minder met cash te betalen. Fijn! Toch zijn er nog altijd rare bedrijven en supermarkten, die gewoon besluiten dat er vandaag even niet gepind kan worden. Onvoorstelbaar toch? ;-)

Dankjewel voor het lezen! Laat me weten wat je vond van deze Berlijn in plaatjes! Leuk, blij dat het terug is? Of hoeft het niet zo nodig? Alternatief kan ik elke maand een favorietenlijstje samenstellen, in plaats van een plaatjesdagboek. Ideeën zijn er genoeg, dus laat me onder dit bericht bij de comments gerust weten wat je leuk vindt! Tot volgende maand!

Liefs, Emma