Nu de tijd een uur terug is gezet en we allemaal een extra uurtje geslapen hebben, is de zomer daadwerkelijk voorbij. Waar het normaliter in Berlijn nauwelijks tot nooit waait, vliegen nu de bladeren om je oren en is het genieten van de temperaturen met de laatste dagen in dubbele cijfers. Vroeg donker in Nederland betekent donker om een uurtje of zes, hier in Berlijn gaat de zon onder om half vijf en is het een kwartiertje later al pikzwart. Tegen de tijd dat het 21 december (kortste dag van het jaar) is, komt de zon pas op rond 9 en begint het schemeren al om drie uur. Het is eigenlijk enkel nog wachten tot de wind draait naar het oosten en de aangename herfst temperaturen worden vervangen door vorst en gure wind uit Siberië. Hallo Oost-Europa!Deze blogpost verscheen al in 2013 op een andere website – Persoonlijk kan ik enorm genieten van de wat koudere tijden. Ik heb Berlijn goed leren kennen door tripjes naar de stad in januari, november en december en een enkele keer in vroeg april. Dan is de stad kaal, grauw, koud en komen de grote betonnen facades, die anders verscholen staan achter de vele bomen, tevoorschijn. Ineens begrijp je wel waarom het beeld dat veel West-Europeanen van voormalig Oost-Berlijn hadden, dat van kaal en grijs beton, kou en armoede was. Persoonlijk verheug ik me enorm op de bakken met sneeuw, kerstmarkten, glühwein bij een standje op de hoek en lange wandelingen door een winter wonderland. Nee, van winterdepressies geen sprake, behalve een klein dipje zo ergens rond eind januari. Maar tot die tijd, genieten!
Nu we hier bijna vier maanden wonen, is het leven ook een stuk normaler geworden. We kennen de omgeving, stad, supermarkten en de basic gewoonten nu als geen ander. Leveren keurig onze legen flessen in bij de supermarkt en scheiden afval. Betalen belasting en kijk- en luistergeld. Ik merk dat ik soms vergeet wat het Nederlandse woord is voor een bepaald product of ding, waar ik wat om moet grinniken. Verduits ik nou écht zo snel? We ontbijten op zondag buiten de deur, net als andere Berlijners. We grinniken om de vele honden, koters en kinderwagens in de straten, die over zijn komen waaien vanuit Prenzlauer Berg. Ja, Friedrichshain is de nieuwe yuppenbuurt. En begin november kan ik eindelijk weer aan het werk, na vier maanden werkloos te zijn geweest. Eindelijk weer voor vol worden aangezien en fatsoenlijk verzekerd via de Duitse krankenkasse. Wat kijk ik daar naar uit!
Zonder gekheid, het leven is goed hier. We genieten, zonder een seconde spijt. Vaak krijg ik de vraag: gaat het goed? Moet je nog wennen? Nee. Het wennen is klaar. We genieten vooral. Vergelijken nog wel vaak de Duitse/Berlijnse manieren van doen met wat wij kennen uit Nederland. De conclusie is daaruit ook erg vaak dat we blij zijn hier te wonen en daarmee een hoop dingen totaal niet meer missen aan Nederland. Natuurlijk zijn Berlijners ook niet allemaal gezellig, met name de oudere Oost-Berlijners zijn knorrige mensen die niets van ons buitenlanders moeten hebben. Tenslotte pikken we hun banen in, zijn we verantwoordelijk voor de stijgende huurprijzen en gaan we en masse naar die lawaaifeestjes van de drugsgebruikers. Natuurlijk. Ik vind het wel schattig en ergens begrijp ik ze wel. De Berlijners hebben nogal wat voor hun kiezen gehad de afgelopen 70 jaar
Mis ik dingen aan Nederland? Eigenlijk niet. Hooguit de zee. En heel af en toe denk ik eens aan mijn tijd in Rotterdam. Kees moet nog regelmatig op en neer naar Nederland voor werk en neemt dan op de terugweg een boodschappentas vol leuke, typisch Nederlandse etenswaren mee. Normaal zijn die helemaal niet bijzonder maar als je buiten Nederland woont, gaat er ineens een bijzondere nostalgie uit van producten zoals dropjes, pepernoten en taaitaai, pickwick thee en unox rookworst. Stiekem hebben we best of both worlds :-)
